dieren natuur dierentuin prentenboek vriendschap 

Wie kent er Jules niet? Het kindmannetje met zijn zeven gestileerde hoofdharen en zijn neus die als een gezwel uit zijn smoel is gegroeid? Dat laatste blijkt echter in de familie te zitten, zo kunnen we zien in dit boekje, waar Jules en zijn familie op uitstap gaan naar de zoo. Die blijkt jammer genoeg even saai als de tekeningen. Wanneer de leeuw zijn bek openspert staat er dat hij heel hard kan gapen. Waarom laat Berebrouckx die leeuw niet brullen, dat lijkt me veel spannender.

De dieren worden nog wel leuk beschreven en getekend, maar het vervelende aan de zaak is dat Jules en zijn zus na elk dier een mens gaan uitzoeken om hem te vergelijken met het net bestudeerde dier. Dat leidt soms tot nogal gekunstelde tekeningen en situaties en maakt het boek vooral erg voorspelbaar. Een boek over de dierentuin mag best wat meer verrassingen in petto hebben. Toch zullen kinderen van dit boek vast en zeker iets opsteken en er plezier aan beleven. Het stimuleert in de eerste plaats de pret van het associëren en vergroot daardoor wellicht de creativiteit. [Iris Paschalidis]